Opis związku patriarchalnego przypomina instrukcję wychowywania dorastającej generacji. Czasami związek patriarchalny określany jest także jako dziecięcy. Oznacza to, że głównym i praktycznie jedynym celem takiego związku jest urodzenie i wychowanie dzieci oraz stworzenie szczególnego dziecięcego świata. Może jest też jeszcze jeden cel. Odnalezienie wolności, chociaż tu trzeba przyznać, że wstępowanie w związek z myślą o wolności brzmi nieco dziwnie.
Wyliczenie związku patriarchalnego jest bardzo proste. Małżonkowie albo urodzili się w tym samym roku albo różnica wieku między nimi jest podzielna przez cztery, np. dzieli ich cztery, osiem lub dwanaście lat. Jeśli chcemy określić związek patriarchalny na podstawie znaków, to trzeba pamiętać o istnieniu tzw. ideologicznych trójek, występujących co cztery lata: Koń – Tygrys – Pies, Kogut – Wąż – Bawół, Świnia – Kot – Koza, Szczur – Małpa – Smok. Za patriarchalny uważa się również związek dwóch znaków, znajdujących się w obrębie danej trójki, np. Konia i Konia, Konia i Tygrysa lub Tygrysa i Psa.
Teoria związkowa zakłada, że znaki męża i żony szukają u siebie określonej uczciwości i szczerości na zasadzie porównania lub romantyzacji. W związku patriarchalnym znaki odnajdują porównanie, lecz wyłącznie na poziomie językowym, np. w jaki sposób układamy sobie życie. Jeśli chodzi o typy myślenia partnerów, to różnią się one od siebie, z czego z kolei wynika główne ukierunkowanie działań w strategii związku. Należy tu umocnić ogólne podejście do układania życia i do życiowych zasad. W żadnym wypadku nie można ingerować w obszar indywidualnej twórczości, intelektualnych poszukiwań, itd.
Rozpatrując bardzo dokładnie szczegóły patriarchalnego, stworzonego dla dzieci związku, należy pamiętać, że jest idealny do wychowywania dzieci. Z tego wynika, że informacja danego, ślubnego horoskopu jest dodatkowym źródłem dla systemu wychowywania dzieci w całości.
Pierwsza cecha charakterystyczna dotyczy wieku. Samodzielne myślenie u kobiet zaczyna być bardziej aktywnym po czterdziestym roku życia, a więc każdy związek patriarchalny po czterdziestce kobiety przechodzi kryzys. Dlatego też podstawowe problemy w związku trzeba rozwiązać przed czterdziestym rokiem życia żony. Takie same wiekowe ograniczenia dotyczą i innych związków, w których dzieci stoją na pierwszym miejscu. Należy zapamiętać, że wszystkie sprawy po urodzeniu dzieci i ich wychowaniu, należy zakończyć przed czterdziestką partnerki. Jeśli chodzi o inną granicę, to dla zawarcia małżeństwa lepszym wariantem w przypadku kobiety są 24 lata. Dla urodzenia dzieci jest to wiek 28 – 30 lat. W przypadku mężczyzn, wstępujących w związek patriarchalny, nie ma tak zasadniczych ograniczeń.
Zwiazek partnerski
Odczuwanie swojego terenu
Dosadnie mówiąc, w równym partnerstwie zbyt silne są przeciągi, zbyt słabe ściany i jest zbyt mało ciepła. Wychowanie w rodzinie, w której ojca i matkę można odróżnić wyłącznie po ubraniu, przynosi w końcu oczekiwane rezultaty pod postacią zbyt silnych dziewcząt i zbyt słabych chłopców. Tak rozpoczyna się reakcja łańcuchowa zacierania różnic płciowych i ciągłego niszczenia rodziny jako miejsca narodzenia oraz wychowywania dzieci.
Zachód, a teraz również Rosja, odczuły skutki parady stereotypów związku partnerskiego. Spada liczba narodzin dzieci, zwiększa się ilość rozwodów, dzieci coraz częściej przechodzą pod opiekę państwa i organizacji społecznych. Utrzymują się tylko te kraje, w których nadal silnie zaznaczają się stereotypy związku patriarchalnego. Oczywiście, powrót do przeszłości nie jest możliwy i nie da się zawrócić biegu historii. To, co obecnie dzieje się z kobietami, nie można nazwać inaczej niż rewolucją. Nawet w najpiękniejszym związku patriarchalnym kobieta już nie zachowuje się tak, jak wcześniej. Wina mężczyzny jest podstawowa. Nie jest on w stanie wyżywić rodziny przy jej wzrastających potrzebach.
Dlatego jedyne, choć paradoksalne wyjście, jest takie, aby zapomnieć o związku patriarchalnym i żyć w związku partnerskim z jego czasami niszczącymi prawami. A więc rodzić nie więcej niż jedno dziecko, tworzyć doskonałe, dziecięce instytucje i przede wszystkim planować każdy dzień wychowywania własnego dziecka choćby do siódmego roku życia wręcz na zapas i bardzo skrupulatnie.
Romantyczna, uwznioślająca miłość nie jest przeszkodą w wychowywaniu dzieci. Jednak ideały związku partnerskiego prowadzą małżonków nie tyle do romantycznej miłości, a do miłości intelektualnej, rywalizacyjnej, w której maksymalne znaczenie mają seks i seksualna twórczość. Taka miłość odciąga od problemów dzieci i neguje samą wartość wychowywania dorastającej generacji. W związku partnerskim główną wartością są stosunki między mężem a żoną.
Stąd wniosek: jeśli nagle odeszła miłość albo małżonkowie zaczynają sobie wzajemnie przeszkadzać, to należy natychmiast rozstać się, co było niemożliwe w granicach stereotypów związku patriarchalnego. To potwierdzały również prawa tamtych czasów. Nastanie epoki związków partnerskich automatycznie sprawia, że trzeba liczyć się ze wzrastającą liczbą rozwodów i obniżającym się zainteresowaniem dziećmi. Rosja bardzo długo trzymała się związków patriarchalnych i jako jedna z pierwszych przejdzie do związku duchowego. Niestety, dziś Rosjanie patrzą na nowoczesność i na Zachód jako na wzór związków partnerskich, których terytorium nieustannie poszerza się, jakby znajdowali się na terytorium równych związków, równego partnerstwa, co nie oznacza, że należy koniecznie kopiować wszystkie osiągnięcia Zachodu i niszczyć rodzinę jako instytucję.
... to iweilu czekawych zeczy sa zawarte w nowej ksiazce G Kwasha
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz