Żywioły w filozofii celtyckiej

Żywioły w filozofii celtyckiej

  

Ogień

To siła, występująca jako pierwsza, jest początkiem i „otwiera wszystkie drzwi”. Ogień jest tym, który może wszystko zmienić. Jest skromny, nie krzykliwy, ale zarazem mocny, indywidualny; da się go zauważyć. Ogień to walka, to zmiany związane z oczyszczeniem. Oznacza przyjęcie nowej formy. Jest duchem przedsiębiorczości, energii i męskości. Cechuje go wysoka etyka, siła, wysoki intelekt.

Jest to umiejętność przyjąć sytuację taką, jaką ona jest; to szlachetność w czystym znaczeniu, czystość. To odwaga i chęć zwycięstwa; walka z samym sobą, ogromna wola i nieustraszona energia.

Ogień to ten, który myśli, ale myśli rozumem, racjonalnie, „na chłodno”.

To dobre poczucie swego celu, przezwyciężanie przeszkód, wysokie osiągnięcia dzięki wytrwałej, cierpliwej pracy.

Woda

 Kolejna grupa liczb związana jest z żywiołem wody.

Siły są ukryte i mogło by się wydawać – sparaliżowane, obudzą się jednak w odpowiednim momencie.

Olbrzymie życiowe możliwości – może i ma prawo wzrastać wszystko, co się da.

Woda nie ma wymagań ognia, pozwala ona bowiem zatrzymać się, uspokoić, zagłębić się w coś.

To stabilność psychiczna; szeroka gama uczuć świata wewnętrznego; obserwacja samego siebie, otwarcie i możliwość ustosunkowania się do własnej osoby.

Ogień spalił już wszystko; teraz należy przeanalizować to, co z tego zostało.

To napięcie woli oraz silne napięcie systemu nerwowego (w naczyniach krwionośnych). Aby zdjąć dane napięcie, należy się w nie zagłębić. Jedynym rozwiązaniem jest pragnienie pójść dalej.

Woda wymaga także wierności samemu sobie i swej własnej drodze. To pragnienie, by wzrosnąć i stać się doskonałym; odnaleźć pewność i mądrość w swoim sercu.

Jest to również uznanie otoczenia, uzyskane dzięki skromnemu, „prostemu” obcowaniu z ludźmi, bez wywyższana się.

Dobra praca wymagająca wytrzymałości.

Dążenie do osobistej indywidualności.

Dawniej wielu rycerzy wyruszających w bój „błogosławiło” duchom wody; woda mówi bowiem, że ty nie jesteś taki, jak wszyscy inni – jesteś indywidualnością, jesteś wyjątkowy. Woda mówi również o tym, jak ważne jest obcowanie z ludźmi, cieszenie się życiem i tym, co się ma.

Powietrze

 Powietrze to jest ruchomość, dążenie do przodu, ostrożność oraz przejaw własnych zdolności. Są to aktywne działania, przejście od niższego Ego do wyższego.

Żywioł ten pomaga człowiekowi w procesach samouświadomienia. Jest to rozwój intelektu oraz ruch myśli, ale również poczucie pewnego niedosytu, które pozwala człowiekowi rozwijać się i ruszać do przodu. Dany żywioł rządzi intelektem człowieka, ale nie jego siłą woli.  W jego działaniu nie ma żadnego ciężaru, nie istnieje przeszłość, jest tylko teraźniejszość nastawiona na przyszłość.

To jest zrozumienie świata poprzez swój własny cel. To ocean czystych pomysłów i idei, dzięki którym człowiek może wznieść się ponad swoje niższe emocje, nie stając się przy tym ascetą, a współpracować tylko z całym otaczającym go światem.

Istnieje legenda o astralnym wężu, który nie posłuchał się diabelskiej żmii, nie chcąc żyć z siłami ciemności. Wybrał on światło i zbudował swe królestwo gdzieś pośród różowych chmur. Od czasu do czasu schodzi do ludzi, by szeptem, wskazać im ślady mądrej drogi, pokierować ich w stronę mądrości.

Podczas działania żywiołu powietrza, człowiek potrafi władać zarówno rozumem, jak i intuicją. To oświecenie i pojawienie się wizji, których logiczne wytłumaczenie przychodzi człowiekowi z łatwością. To także optymizm, nadzieja i wiara we własne siły; człowiek potrafi komunikować się z innymi, nie boi się ciężkiej pracy, nie boi się też pracy nad swym światem wewnętrznym. To jest dojrzałość, jak i prawidłowe pojmowanie wiedzy i jej praktyczne zastosowanie.

Ziemia

 Żywioł ziemi to jest rozmyślanie w milczeniu.

To jest cisza i zrozumienie wszystkich procesów zachodzących w wewnętrznym i zewnętrznym świecie.

To jest ten moment, kiedy Druid zaczyna rozumieć swą misję i stosować swoją wiedzę w praktyce. Rośnie wtedy jego ogromna odpowiedzialność względem reguł i zasad.

W tym mieści się również uświadomienie sobie swych potrzeb i zachcianek oraz walka z nimi.

Właśnie na tym etapie będą czekać człowieka najsilniejsze pokusy. Mając w ręku władzę i wiedzę, aby odnieść zwycięstwo nad samym sobą, Druid powinien zachować swoje serce w czystości.

Żywioł ziemi charakteryzuje najpierw myślenie, potem działanie. Zdolność myślenia z całą odpowiedzialnością.

To jest wyższa ezoteryka.

Dozowanie wiedzy innym ludziom.

Umiejętność chronienia tajemnic.

Lęki i zmartwienia, które nasilają strach.

Poszerzenie świadomości, wyjście na nowy etap ewolucji.

Skrupulatne przestrzeganie wszystkich reguł i zasad.

Wychowanie cudzego dziecka.

Przeżycie straty lub czyjejś śmierci ze spokojem.

Ograniczenie swych zachcianek z pomocą rozsądku.

Samotność.

Mądrość i dojrzałość.

Prawidłowa ocena własnych sił.

Koncentracja, cierpliwość.

Zdrada.

Karma.

Mądre myśli.

  

Duchowość

 Światło, eter. 

Druid przeszedł już wszelkie próby i pokusy.

Staje się teraz oświeconym.

Lepiej odbiera wszystkie siły eteru.

Są to wyższe cechy człowieka i ich przejaw w świecie zewnętrznym.

To serdeczność i miłość.

Miłość platoniczna (karmiczna).

Pomyłki w widzeniu astralnym.

Duch bractwa wszechświata.

Czystość i romantyzm.

Jasnowidzenie, tworzenie wyobraźni, nie przywiązywanie wagi do kwestii materialnej.

Przewidywanie własnej śmierci.

Filozoficzne instytucje.

Wrażliwa psychika.

Skłonność do mistyki i czynienia cudów.

Ekstaza i szczęście.

Rozwinięta i bardzo wrażliwa, świadoma intuicja.

Podświadomość oraz praca z aurą.

Homeopatia i leczenie na poziomie komórkowym.

Choroby duchowe jako kara za wypaczenie, zniekształcenie duchowości.

Chemioterapia – karą za niechęć do zmiany myślenia.

Emma Lange

Akademia Nauki Krzeczot